تشخیص

تشخیص زودهنگام برای جلوگیری از آسیب طولانی مدت قلبی کلیدی است. پس از معاینه فیزیکی، پزشک ممکن است یک یا چند آزمایش را برای تأیید ابتلا به میوکاردیت و تعیین شدت آن تجویز کند. آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

الکتروکاردیوگرام (ECG). این آزمایش غیرتهاجمی الگوهای الکتریکی قلب را نشان می دهد و می تواند ریتم های غیر طبیعی را تشخیص دهد.

• اشعه ایکس قفسه سینه. تصویر اشعه ایکس اندازه و شکل قلب و همچنین وجود مایع در داخل یا اطراف قلب را نشان می دهد که ممکن است نشان دهنده نارسایی قلبی باشد.
• ام آر آی. MRI قلب اندازه، شکل و ساختار قلب و عضله قلب را نشان می دهد.
• اکوکاردیوگرافی. امواج صوتی تصاویر متحرکی از قلب تپنده ایجاد می کنند. اکوکاردیوگرافی ممکن است بزرگ شدن قلب، عملکرد ضعیف پمپاژ، مشکلات دریچه، لخته یا مایع اطراف قلب را تشخیص دهد.
• آزمایشات خون تعداد گلبول های سفید و قرمز خون و همچنین سطح آنزیم های خاصی را که نشان دهنده آسیب به عضله قلب هستند، اندازه گیری می کنند. آزمایش خون همچنین می‌تواند آنتی‌بادی‌ها را علیه ویروس‌ها و سایر ارگانیسم‌هایی که ممکن است نشان‌دهنده عفونت مرتبط با میوکاردیت باشد، شناسایی کند.
• کاتتریزاسیون قلب و بیوپسی اندومیوکارد. یک لوله کوچک (کاتتر) در ورید پا یا گردن وارد می شود و به قلب می رسد. در برخی موارد، پزشکان از ابزار خاصی برای برداشتن نمونه کوچکی از بافت عضله قلب (بیوپسی) برای بررسی در آزمایشگاه استفاده می‌کنند تا التهاب یا عفونت را بررسی کنند.
•  

رفتار

در بسیاری از موارد، میوکاردیت خود به خود یا با درمان بهبود می یابد. درمان میوکاردیت بستگی به علت و علائم آن مانند بیماری نارسایی قلبی دارد.

در موارد خفیف، افراد باید حداقل سه تا شش ماه از ورزش های رقابتی اجتناب کنند. استراحت و دارو برای کمک به بدن برای مقابله با عفونت ایجاد کننده میوکاردیت ممکن است تمام چیزی باشد که نیاز دارید. اگرچه داروهای ضد ویروسی در دسترس هستند، اما در درمان اکثر موارد میوکاردیت موثر نبوده اند.

برخی از انواع نادر میوکاردیت ویروسی، مانند میوکاردیت سلول غول پیکر و ائوزینوفیلیک، به کورتیکواستروئیدها یا سایر داروها برای سرکوب سیستم ایمنی پاسخ می دهند. در برخی موارد ناشی از بیماری های مزمن مانند لوپوس، درمان به سمت بیماری زمینه ای انجام می شود.

 

 

داروهایی که به قلب کمک می کند

اگر میوکاردیت باعث نارسایی قلبی یا آریتمی شود، ممکن است پزشک شما را در بیمارستان بستری کند و دارو یا سایر درمان‌ها را تجویز کند. برای برخی از ریتم های غیر طبیعی قلب یا نارسایی شدید قلبی، ممکن است داروهایی برای کاهش خطر تشکیل لخته های خون در قلب داده شود.

اگر قلب ضعیف است، پزشک ممکن است داروهایی را برای کاهش فشار یا کمک به دفع مایعات اضافی تجویز کند، از جمله:

 

• مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE). این داروها، مانند انالاپریل (Vasotec)، کاپتوپریل (Capoten)، لیزینوپریل (Zestril، Prinivil) و رامیپریل (Altace)، رگ های خونی در قلب را شل می کنند و به جریان خون راحت تر کمک می کنند.
• مسدود کننده های گیرنده آنژیوتانسین II (ARBs). این داروها، مانند لوزارتان (کوزار) و والسارتان (دیووان)، رگ‌های خونی قلب را شل می‌کنند و به جریان خون راحت‌تر کمک می‌کنند.
• مسدود کننده های بتا. مسدودکننده های بتا، مانند متوپرولول (Lopressor، Toprol-XL)، بیسوپرولول و کارودیلول (Coreg)، به روش های مختلفی برای درمان نارسایی قلبی و کمک به کنترل آریتمی ها عمل می کنند.
• دیورتیک ها این داروها، مانند فوروزماید (لاسیکس)، احتباس سدیم و مایعات را تسکین می دهند.
•  

درمان موارد شدید

در برخی موارد شدید میوکاردیت، درمان تهاجمی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• داروهای داخل وریدی (IV). اینها ممکن است عملکرد پمپاژ قلب را سریعتر بهبود بخشند.
• دستگاه های کمکی بطنی دستگاه‌های کمکی بطنی (VAD) پمپ‌های مکانیکی هستند که به پمپاژ خون از حفره‌های پایینی قلب (بطن‌ها) به بقیه بدن کمک می‌کنند. VAD ها در افرادی که قلب ضعیف یا نارسایی قلبی دارند استفاده می شود. این درمان ممکن است برای بهبود قلب یا در انتظار درمان های دیگر مانند پیوند قلب استفاده شود.
• پمپ بالون داخل آئورت. پزشکان یک لوله نازک (کاتتر) را در رگ خونی پا قرار می دهند و با استفاده از تصویربرداری اشعه ایکس آن را به قلب هدایت می کنند. پزشکان یک بالون متصل به انتهای کاتتر در شریان اصلی منتهی به بدن از قلب (آئورت) قرار می دهند. همانطور که بالون باد و تخلیه می شود، به افزایش جریان خون و کاهش حجم کار بر روی قلب کمک می کند.
• اطلاع رسانی غشای خارج بدنی (ECMO). با نارسایی شدید قلبی، این دستگاه می تواند اکسیژن بدن را تامین کند. زمانی که خون از بدن خارج می شود، از یک غشای ویژه در دستگاه ECMO عبور می کند که دی اکسید کربن را حذف می کند و به خون مایع اضافه می کند. سپس خون تازه شده به بدن بازگردانده می شود.

دستگاه ECMO کار قلب را بر عهده می گیرد. این درمان ممکن است برای بهبود قلب یا در انتظار درمان های دیگر مانند پیوند قلب استفاده شود.

در شدیدترین موارد، پزشکان ممکن است پیوند اضطراری قلب را در نظر بگیرند.

برخی از افراد ممکن است آسیب مزمن و غیرقابل برگشتی به عضله قلب داشته باشند که به داروهای مادام العمر نیاز دارد، در حالی که افراد دیگر فقط برای چند ماه به دارو نیاز دارند و سپس به طور کامل بهبود می یابند. در هر صورت، پزشک احتمالاً قرار ملاقات های منظم را برای پیگیری، از جمله آزمایش هایی برای ارزیابی وضعیت توصیه می کند.

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

حفظ و کاهش فشار روی قلب بخش مهمی از بهبودی است. پزشک احتمالاً به شما خواهد گفت که در طول ماه‌هایی که قلبتان در حال بهبود است چه نوع فعالیت بدنی را می‌توانید انجام دهید و چه زمانی می‌توانید فعالیت‌های عادی خود را انجام دهید.

اگر آسیب طولانی مدت قلبی دارید، مهم است که نمک را به حداقل برسانید، مقدار مایعات را محدود کنید،  الکل ننوشید و از سیگار کشیدن خودداری کنید. پزشک به شما اطلاع می دهد که میزان مایعات مصرفی شما چقدر باید باشد و همچنین میزان نمکی که برای گنجاندن آن در رژیم غذایی تان مناسب است.

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

احتمالاً با مراجعه به پزشک مراقبت های اولیه یا در صورت بروز علائم شدید، با پزشک اورژانس شروع کنید. سپس ممکن است به یک پزشک آموزش دیده در زمینه بیماری های قلبی و احتمالاً یک پزشک آموزش دیده در زمینه بیماری های عفونی ارجاع داده شوید.

 

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که به شما کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

 

• علائم، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات و زمان شروع آنها نامرتبط به نظر برسد.
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله بیماری‌های اخیر و علائم آن، مکان‌های سفر اخیر، و سابقه پزشکی شما و خانواده‌تان
• تمام داروها، ویتامین ها یا سایر مکمل هایی که مصرف می کنید، از جمله دوزها
• سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید

در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را همراه داشته باشید تا کمک کند اطلاعاتی را که دریافت می کنید به خاطر بسپارید.

 

 

برای میوکاردیت، سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

 

• محتمل ترین علت علائم من چیست؟
• علل احتمالی دیگر چیست؟
• به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟
• میوکاردیت چگونه درمان می شود؟
• چه عوارض جانبی می توانم از درمان انتظار داشته باشم؟
• آیا جایگزینی برای درمان اولیه ای که پیشنهاد می کنید وجود دارد؟
• من شرایط سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم این شرایط را با هم مدیریت کنم؟
• آیا باید فعالیت هایم را محدود کنم؟
• آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

از پرسیدن سوالات دیگر دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً تعدادی سؤال از شما می پرسد، از جمله:

 

• آیا اخیراً بیماری دیگری را پشت سر گذاشته اید؟
• آیا اخیراً به خارج از کشور سفر کرده اید؟
• آیا به نظر می رسد چیزی شما را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه چیزی شما را بدتر می کند؟
•